prawowierność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co prawowierne; cecha tych, którzy są prawowierni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawowierność prawowierności dopełniacz prawowierności prawowierności celownik prawowierności prawowiernościom biernik prawowierność prawowierności narzędnik prawowiernością prawowiernościami miejscownik prawowierności prawowiernościach wołacz prawowierności prawowierności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) prawowierność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ortodoksja
- antonimy:
- (1.1) nieprawowierność
- hiperonimy:
- (1.1) cecha, postawa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. prawowierny
- rzecz. prawowierny mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. prawowierny + -ość
- uwagi:
- Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „prawowierność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.