prawo publiczne (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpravɔ puˈblʲiʧ̑nɛ], AS: [pravo publʹične], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. gałąź prawa zawierająca normy prawne, których zadaniem jest ochrona interesu publicznego; zob. też prawo publiczne w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody, blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik prawo publiczne dopełniacz prawa publicznego celownik prawu publicznemu biernik prawo publiczne narzędnik prawem publicznym miejscownik prawie publicznym wołacz prawo publiczne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) public law
- baskijski: (1.1) zuzenbide publiko
- francuski: (1.1) droit public m
- hiszpański: (1.1) derecho público m
- łaciński: (1.1) ius publicum n
- nowogrecki: (1.1) δημόσιο δίκαιο n
- włoski: (1.1) diritto pubblico m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.