pierca (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. adwokat, rzecznik[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pierca piercy dopełniacz piercy pierców celownik piercy piercom biernik piercę pierców narzędnik piercą piercami miejscownik piercy piercach wołacz pierco piercy depr. M. i W. lm: (te) pierce[3] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) daw. pierczyk
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pierczyk mos
- czas. przeć ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „pierca” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927. - ↑ Hasło „pierca” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „pierca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.