paronim (język polski)
- wymowa:
- IPA: [paˈrɔ̃ɲĩm], AS: [parõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyraz kojarzący się z innym ze względu na podobieństwo brzmienia, ale odmienny pod względem znaczeniowym; zob. też paronim w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik paronim paronimy dopełniacz paronimu paronimów celownik paronimowi paronimom biernik paronim paronimy narzędnik paronimem paronimami miejscownik paronimie paronimach wołacz paronimie paronimy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. paronimia ż
- przym. paronimiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. paronyme < gr. παρώνυμον < gr. παρά + όνυμα → obok, mimo + imię
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) paronym
- białoruski: (1.1) паронім m
- francuski: (1.1) paronyme m
- hiszpański: (1.1) parónimo m
- kataloński: (1.1) parònim m
- niemiecki: (1.1) Paronym n
- nowogrecki: (1.1) παρώνυμο n
- rosyjski: (1.1) пароним m
- ukraiński: (1.1) паронім m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.