paraclitus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) rzeczoznawca, zarządca[1]
- (1.2) obrońca, pocieszyciel
- odmiana:
- (1) paraclitus, ~i (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik paraclitus paraclitī dopełniacz paraclitī paraclitōrum celownik paraclitō paraclitīs biernik paraclitum paraclitōs ablatyw paraclitō paraclitīs wołacz paraclite paraclitī - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. paracletus m, Paraclitus m, Paraclytus m, paraclesis ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr.
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 479.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.