paciuk (język polski)
paciuk (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. sł. kres. reg. wileński szczur
- (1.2) roln. sł. kres. gw. lwow. świnia
- (1.3) roln. reg. warchlak
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik paciuk paciuki dopełniacz paciuka paciuków celownik paciukowi paciukom biernik paciuka paciuki narzędnik paciukiem paciukami miejscownik paciuku paciukach wołacz paciuku paciuki - przykłady:
- (1.1) Przy twoim śmietniku paciuki badziają się.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) gryzoń
- (1.2) zwierzę hodowlane
- (1.3) młode
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) st.pol. pac → szczur
- (1.2-3) ukr.[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczur
- źródła:
- ↑ Tadeusz Lehr, O mowie Polaków w Galicji wschodniej, „Język Polski” nr 2–3/1914, s. 50.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.