pałąkowaty (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌpawɔ̃ŋkɔˈvatɨ], AS: [pau̯õŋkovaty], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) wygięty łukowato jak pałąk
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pałąkowaty pałąkowata pałąkowate pałąkowaci pałąkowate dopełniacz pałąkowatego pałąkowatej pałąkowatego pałąkowatych celownik pałąkowatemu pałąkowatej pałąkowatemu pałąkowatym biernik pałąkowatego pałąkowaty pałąkowatą pałąkowate pałąkowatych pałąkowate narzędnik pałąkowatym pałąkowatą pałąkowatym pałąkowatymi miejscownik pałąkowatym pałąkowatej pałąkowatym pałąkowatych wołacz pałąkowaty pałąkowata pałąkowate pałąkowaci pałąkowate - przykłady:
- (1.1) Pan Filip był niewielkiego wzrostu, szczupły, żylasty, na pałąkowatych nogach, ale silny jak koń[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pałąk, pałączek, pałąkowatość
- przym. pałąkowy
- przysł. pałąkowato
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bandy
- źródła:
- ↑ Stefan Żeromski, Popioły, 1904, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.