pędrak (język polski)

pędraki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɛ̃ndrak], AS: [pẽndrak], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. typ oligopodialnej larwy owada w przeobrażeniu zupełnym, żyjącej w glebie, w kale zwierząt roślinożernych lub w próchnie; zob. też pędrak w Wikipedii

(1.2) pot. smarkacz, małolat^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pędruś m

zdrobn. pędraczek m

przym. pędrakowy, pędrakowaty, pędraczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niderlandzki: (1.1) engerling
• niemiecki: (1.1) Engerling m
• szwedzki: (1.2) knatte w, plutt w, pys w, parvel w
• wilamowski: (1.1) endyliḱ m

źródła: