odplamiacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔtˈplãmʲjaʧ̑], AS: [otplãmʹi ̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hand. środek chemiczny służący do wywabiania plam
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odplamiacz odplamiacze dopełniacz odplamiacza odplamiaczy / rzad. odplamiaczów[1] celownik odplamiaczowi odplamiaczom biernik odplamiacz odplamiacze narzędnik odplamiaczem odplamiaczami miejscownik odplamiaczu odplamiaczach wołacz odplamiaczu odplamiacze - przykłady:
- (1.1) Jeśli plama po wysuszeniu jest widoczna, można użyć odplamiacza. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. odplamiać ndk., odplamić dk.
- rzecz. plama ż, plamienie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) stain remover
- hiszpański: (1.1) quitamanchas m
- źródła:
- ↑
Hasło „odplamiacz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.