odkurzać (język polski)

kobieta odkurza (1.1)
mężczyzna odkurza (1.2)
wymowa:
IPA: [ɔtˈkuʒaʨ̑], AS: [otkužać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odkurzyć)

(1.1) usuwać kurz
(1.2) odkurzaczem usuwać kurz, brud, śmieci itd.
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Józefa codziennie półeczkę odkurzała osobiście z wielkim nabożeństwem.[1]
(1.1) Józefa codziennie
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odkurzacz m, odkurzanie n, kurz m, zakurzenie n, kurzawa ż
czas. zakurzyć dk., kurzyć ndk., odkurzyć dk., poodkurzać dk.
przym. odkurzaczowy, zakurzony, okurzony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roman Antoszewski, Kariera na trzy karpie morskie, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.