obrzucać błotem (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔbˈʒuʦ̑aʥ̑ ˈbwɔtɛ̃m], AS: [obžucaʒ́ bu̯otẽm], zjawiska fonetyczne: nazal.• udźw. międzywyr.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa niedokonana

(1.1) wypowiadać się o kimś bardzo nieprzychylnie, szkalować, zniesławiać go

odmiana:

(1.1) związek rządu, zob. obrzucać, „błotem” nieodm.

przykłady:

(1.1) Tu już przesadziłeś! Może faktycznie nie powiedział prawdy, ale to nie powód, aby zaraz robić z niego przestępcę i obrzucać go błotem.

składnia:

(1.1) obrzucać + B. (kogoś) + błotem • obrzucać błotem + B. (kogoś)

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mieszać z błotem

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• aspekt dk.: obrzucić błotem
• zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sling mud
• czeski: (1.1) házet blátem
• hiszpański: (1.1) poner de lodo, poner del lodo
• nowogrecki: (1.1) ρίχνω λάσπη
• rosyjski: (1.1) бросать грязью, кидать грязью, обливать грязью
• słoweński: (1.1) obmetavati z blatom

źródła: