obłudnica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔbwudʲˈɲiʦ̑a], AS: [obu̯udʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) obłudna osoba płci żeńskiej
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obłudnica obłudnice dopełniacz obłudnicy obłudnic celownik obłudnicy obłudnicom biernik obłudnicę obłudnice narzędnik obłudnicą obłudnicami miejscownik obłudnicy obłudnicach wołacz obłudnico obłudnice - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obłuda ż
- forma męska obłudnik m
- przym. obłudny
- przysł. obłudnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: obłudnik
- białoruski: (1.1) крывадушніца ż
- rosyjski: (1.1) лицемерка ż
- ukraiński: (1.1) облудниця ż, лицемірка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.