ołów (język polski)

ołów (1.1)
ołów (1.2)
wymowa:
, IPA: [ˈɔwuf], AS: [ou̯uf], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Pb i liczbie atomowej 82; zob. też ołów w Wikipedii
(1.2) peryfr. pocisk wystrzeliwany z broni strzeleckiej
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma ołów?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) symbol. Pb
(1.2) kula, pocisk, śrut
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ołowica ż, ołowian m, ołowin m, ołowianka ż, ołówek m, ołóweczek m
przym. ołowiowy, ołowiany
związki frazeologiczne:
ciężki jak ołów • poczęstować ołowiem
etymologia:
prasł. *olovo, dalsze pochodzenie niejasne, nie można wykluczyć związku z przymiotnikami oznaczającymi kolory (swn. elożółty, łac. albusbiały), ale nie dałoby się wówczas objaśnić budowy słowotwórczej wyrazu[1]
por. dłuż. wołoj, głuż. wołoj, czes. olovo, chorw. olovo → ołów, ros. оловоcyna
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.