nausznik (język polski)
nauszniki (1.1)
nauszniki (1.1)
- wymowa:
- IPA: [naˈwuʃʲɲik], AS: [nau̯ušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) każda z dwóch osłon na uszy
- (1.2) hist. wojsk. część hełmu osłaniająca ucho
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nausznik nauszniki dopełniacz nausznika nauszników celownik nausznikowi nausznikom biernik nausznik nauszniki narzędnik nausznikiem nausznikami miejscownik nauszniku nausznikach wołacz nauszniku nauszniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nausznica ż, ucho n, uszko n
- przym. nausznikowy, uszny
- przysł. na ucho
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. na + ucho + -nik[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) earmuff
- źródła:
- ↑ Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 179.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.