narzucenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌnaʒuˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [nažucẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od narzucić
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik narzucenie dopełniacz narzucenia celownik narzuceniu biernik narzucenie narzędnik narzuceniem miejscownik narzuceniu wołacz narzucenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. narzucić (się) dk., narzucać (się) ndk.
- rzecz. narzut, narzuta, narzucanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.