nakrętka (język polski)
nakrętka (1.1)
.jpg.webp)
nakrętka (1.2)
- wymowa:
- IPA: [naˈkrɛ̃ntka], AS: [nakrẽntka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) techn. element konstrukcyjny o wewnętrznym gwincie
- (1.2) pot. nakręcane zamknięcie butelki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nakrętka nakrętki dopełniacz nakrętki nakrętek celownik nakrętce nakrętkom biernik nakrętkę nakrętki narzędnik nakrętką nakrętkami miejscownik nakrętce nakrętkach wołacz nakrętko nakrętki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) muterka
- (1.2) zakrętka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nakręcenie n, nakręcanie n
- czas. nakręcać, nakręcić, kręcić
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) nut; (1.2) cap
- baskijski: (1.1) azkoin
- białoruski: (1.1) гайка ż
- bułgarski: (1.1) гайка ż
- estoński: (1.1) mutter; (1.2) kork, pudelikork, keeratav kork, keermega kork
- hiszpański: (1.1) tuerca ż
- litewski: (1.1) veržlė ż
- rosyjski: (1.1) гайка ż; (1.2) пробка ż, крышка ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.