nabrać wody w usta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈnabraʥ̑ ˈvɔdɨ ˈv‿usta], AS: [nabraʒ́ vody v‿usta], zjawiska fonetyczne: udźw. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.

​

znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) przestać mówić, pisać na jakiś temat, zamilknąć; milczeć^[1]

(1.2) nie chcieć się wypowiedzieć na jakiś temat; uparcie milczeć^[2]

odmiana:

(1.1-2) zob. nabrać, „wody w usta” nieodm.

przykłady:

(1.1) Rzecznik prasowy, wcześniej zazwyczaj rozmowny, teraz nagle nabrał wody w usta.

(1.2) Ciągnęli mnie za język, ale nabrałem wody w usta i nie puściłem pary z ust.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1) nie puścić pary z ust, nabrać wody do ust; posp. nabrać wody do gęby

antonimy:

(1) puścić farbę; posp. nie puścić pary z gęby

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

aspekt niedokonany: nabierać wody w usta

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) ausschweigen; (1.2) ausschweigen
• rosyjski: (1.1) набрать воды в рот; (1.2) набрать воды в рот
• ukraiński: (1.1) води в рот набрати; (1.2) води в рот набрати

źródła: