murarz (język polski)

murarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmuraʃ], AS: [muraš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) robotnik pracujący przy wznoszeniu ścian, murów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	murarz	murarze
dopełniacz	murarza	murarzy / przest. murarzów[1]
celownik	murarzowi	murarzom
biernik	murarza	murarzy / przest. murarzów[1]
narzędnik	murarzem	murarzami
miejscownik	murarzu	murarzach
wołacz	murarzu	murarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) mulorz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zawód

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. murowanie n, murarka ż, mur m, podmurówka ż, murarstwo n, murek m, podmurowanie n

czas. murować ndk., wymurować dk., obmurować dk.

przym. murowany, murarski, murowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Maurer^[2] < łac. murarius^[3]

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bricklayer
• arabski: (1.1) algier. arab. ماصو
• baskijski: (1.1) igeltsero
• białoruski: (1.1) муляр m
• bułgarski: (1.1) зидар m
• czeski: (1.1) zedník m
• dolnołużycki: (1.1) murjaŕ
• duński: (1.1) murer w
• estoński: (1.1) müürsepp
• fiński: (1.1) muurari
• francuski: (1.1) maçon m
• hiszpański: (1.1) albañil m
• kaszubski: (1.1) mùlôrz m
• litewski: (1.1) mūrininkas m
• niderlandzki: (1.1) metselaar m
• niemiecki: (1.1) Maurer m
• nowogrecki: (1.1) χτίστης m, κτίστης m, πλινθοκτίστης m
• rosyjski: (1.1) каменщик m
• slovio: (1.1) kamenar
• turecki: (1.1) duvarcı
• ukraiński: (1.1) муляр m, каменяр m
• węgierski: (1.1) kőműves
• wilamowski: (1.1) mojjeliḱ m
• włoski: (1.1) muratore m

źródła: