miedziak (język polski)
miedziak (1.1)
miedziak (2.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈmʲjɛ̇ʥ̑ak], AS: [mʹi ̯ėʒ́ak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) zob. miedziak sosnowiec
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik miedziak miedziaki dopełniacz miedziaka miedziaków celownik miedziakowi miedziakom biernik miedziak miedziaki narzędnik miedziakiem miedziakami miejscownik miedziaku miedziakach wołacz miedziaku miedziaki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik miedziak miedziaki dopełniacz miedziaka miedziaków celownik miedziakowi miedziakom biernik miedziaka miedziaki narzędnik miedziakiem miedziakami miejscownik miedziaku miedziakach wołacz miedziaku miedziaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) garść miedziaków • płacić miedziakami
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) moneta
- (2.1) chrząszcz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. miedź ż, miedzian m, miedziowanie n, pomiedziowanie n, miedzianka ż
- zdrobn. miedziaczek m
- czas. miedziować ndk., pomiedziować dk.
- przym. miedziany, miedziowy, miedziakowy
- przysł. miedziowo
- związki frazeologiczne:
- wytarty jak miedziak • rozmienić coś na miedziaki
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.