mendicus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) żebrak, biedak
- odmiana:
- (1) mendīc|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik mendīcus mendīca mendīcum mendīcī mendīcae mendīca dopełniacz mendīcī mendīcae mendīcī mendīcōrum mendīcārum mendīcōrum celownik mendīcō mendīcae mendīcō mendīcīs biernik mendīcum mendīcam mendīcum mendīcōs mendīcās mendīca ablatyw mendīcō mendīcā mendīcō mendīcīs wołacz mendīce mendīca mendīcum mendīcī mendīcae mendīca nie stopniuje się - (2) mendīc|us, ~ī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mendīcus mendīcī dopełniacz mendīcī mendīcōrum celownik mendīcō mendīcīs biernik mendīcum mendīcōs ablatyw mendīcō mendīcīs wołacz mendīce mendīcī - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. mendico, mendicor
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. menda; źródłosłów dla ast. méndigu, galic. mendigo, hiszp. mendigo, łac. mendico, port. mendigo, wł. mendico
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.