martwa natura (język polski)
martwa natura (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈmartfa naˈtura], AS: [martfa natura], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) szt. kompozycja malarska przedstawiająca drobne przedmioty, owoce, zabite zwierzęta itp.[1]; zob. też martwa natura w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik martwa natura martwe natury dopełniacz martwej natury martwych natur celownik martwej naturze martwym naturom biernik martwą naturę martwe natury narzędnik martwą naturą martwymi naturami miejscownik martwej naturze martwych naturach wołacz martwa naturo martwe natury - przykłady:
- (1.1) Muzeum odzyskało martwą naturę autorstwa jakiegoś flamandzkiego malarza.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kompozycja
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) still life, still-life, nature morte
- baskijski: (1.1) natura hil
- francuski: (1.1) nature morte ż, nature reposée ż
- hiszpański: (1.1) naturaleza muerta ż, bodegón m
- niderlandzki: (1.1) stilleven n
- nowogrecki: (1.1) νεκρή φύση ż
- portugalski: (1.1) natureza morta ż, natureza-morta ż
- słowacki: (1.1) zátišie n
- węgierski: (1.1) csendélet
- włoski: (1.1) natura morta ż
- źródła:
- ↑
Hasło „martwa natura” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.