marnotrawstwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmarnɔˈtrafstfɔ], AS: [marnotrafstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) niewykorzystywanie rzeczy (częściowo lub wcale), nieoszczędne gospodarowanie
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik marnotrawstwo dopełniacz marnotrawstwa celownik marnotrawstwu biernik marnotrawstwo narzędnik marnotrawstwem miejscownik marnotrawstwie wołacz marnotrawstwo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) niegospodarność, rozrzutność, utracjuszostwo
- antonimy:
- (1.1) oszczędność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. marnowanie n, zmarnowanie n, marnotrawca m, marnotrawnik m, marnotrawienie n, marnacja ż
- czas. marnować, marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.
- przym. marnotrawny, marnotrawczy, marny
- przysł. marnotrawnie, marnotrawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) waste, being wasteful
- białoruski: (1.1) марнатраўства n
- duński: (1.1) spild n
- niemiecki: (1.1) Verschwendung ż
- rosyjski: (1.1) расточительство n
- włoski: (1.1) dispendio m, spreco m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.