mann (język norweski (bokmål))

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mężczyzna
(1.2) mąż
odmiana:
(1) en mann, mannen, menn, mennene
przykłady:
(1.1) Menn foretrekker blondiner. → Mężczyźni wolą blondynki.
(1.2) Mannen hennes døde for to år siden. → Jej mąż zmarł dwa lata temu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) kvinne
(1.2) kone
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. mannlig
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

mann (język staroangielski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) człowiek, osoba
(1.2) ludzkość
(1.3) rzad. mężczyzna
(1.4) runa ᛗ, reprezentująca głoskę /m/
odmiana:
lm menn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
Źródłosłów dla ang. man
uwagi:
źródła:

mann (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
maen • mȧnn
wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) mniemać, myśleć, zamierzać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.