maniakalność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co maniakalne; cecha tych, którzy są maniakalni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik maniakalność maniakalności dopełniacz maniakalności maniakalności celownik maniakalności maniakalnościom biernik maniakalność maniakalności narzędnik maniakalnością maniakalnościami miejscownik maniakalności maniakalnościach wołacz maniakalności maniakalności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) maniakalność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mania ż, maniak m, maniaczka ż, maniactwo n, maniaczenie n
- czas. maniaczeć
- przym. maniakalny, maniacki
- przysł. maniakalnie, maniacko, maniacznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. maniakalny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) маниакалност ż
- rosyjski: (1.1) маниакальность ż
- ukraiński: (1.1) маніакальність ż
- źródła:
- ↑
Hasło „maniakalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.