l. (język polski)

wymowa:
(1.1) ‹liczba›, IPA: [ˈlʲiʤ̑ba], AS: [lʹiǯba], zjawiska fonetyczne: zmięk.udźw.
(1.2) ‹lata› lub ‹lat›
znaczenia:

skrót

(1.1) = liczba
(1.2) = lata, lat
odmiana:
przykłady:
(1.1) W tym zdaniu podmiot jest w 3 os. l. poj. (= trzeciej osobie liczby pojedynczej)
(1.2) "Posterunek graniczny" (serb./boś./słow./mac./chorw., 15 l.)[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) l. poj., l. mn.
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • rosyjski: (1.1) ч.
źródła:
  1. Kina, „Dziennik Polski”, 03/06/2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

l. (język węgierski)

wymowa:
znaczenia:

skrót

(1.1) = lapstrona, str., s.
(1.2) = lásdzobacz, zob.
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) ld.
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.