lōfer (język wilamowski)

lōfer (1.1)
lōfer (1.2)
lōfer (1.3)
lōfer (1.5)
lōfer (1.6)
lōferr (1.7)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) sport. biegacz[1]
(1.2) ent. biegacz (chrząszcz)
(1.3) włók. chodnik, dywanik (długi i wąski)
(1.4) sport. pomocnik
(1.5) szach. goniec, laufer
(1.6) górn. chodnik (tunel w kopalni)
(1.7) techn. wirnik, rotor
odmiana:
(1.1-5) lp łaufer; lm łaufyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-7) łaufer, laufer
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
lauferyn ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. Läufer
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 257.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.