kwokać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkfɔkaʨ̑], AS: [kfokać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. kwoknąć)

(1.1) o kurze: wydawać głos podczas wysiadywania jaj i wodzenia piskląt

odmiana:

(1.1) koniugacja I albo koniugacja IX

przykłady:

(1.1) Kura kwoka/kwocze w kurniku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kwoczyć, kwoktać, gdakać, piać

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kwokanie n, kwoka, kwocznik

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kwoka

uwagi:

(1.1) nie mylić z: kwakać

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) clocar, cloquear

źródła: