kwit (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pisemny dowód otrzymania czegoś lub zaświadczenie upoważniające do odbioru czegoś[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kwit kwity dopełniacz kwitu kwitów celownik kwitowi kwitom biernik kwit kwity narzędnik kwitem kwitami miejscownik kwicie kwitach wołacz kwicie kwity - przykłady:
- (1.1) Przy kasie wypisano mi kwit, z którym miałem się udać do magazynu sklepowego.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kwitek mrz
- przym. kwitowy
- wykrz. kwita
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) receipt
- litewski: (1.1) kvitas m
- niemiecki: (1.1) Quittung ż
- wilamowski: (1.1) kwitt ż, kwit
- źródła:
kwit (język wilamowski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) kwit[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.