kungur (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkũŋɡur], AS: [kũŋgur], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geol. czwarty, najmłodszy wiek cisuralu (wczesnego permu)[1], trwający 275,6 – 270,6 milionów lat temu; zob. też kungur (geologia) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kungur dopełniacz kunguru celownik kungurowi biernik kungur narzędnik kungurem miejscownik kungurze wołacz kungurze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. kungurski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Kungurian
- kataloński: (1.1) Kungurià m
- źródła:
- ↑ Andrzej T. Solecki, Rozwój strukturalny epiwaryscyjskiej pokrywy platformowej w obszarze synklinorium północnosudeckiego, w: Żelażniewicz, A., Wojewoda, J., Cieżkowski, W., [red.] – Mezozoik i Kenozoik Dolnego Śląska, 19-36, WIND, Wrocław 2011, s. 21.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.