kumpela (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kũmˈpɛla], AS: [kũmpela], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. dobra koleżanka
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kumpela kumpele dopełniacz kumpeli kumpel celownik kumpeli kumpelom biernik kumpelę kumpele narzędnik kumpelą kumpelami miejscownik kumpeli kumpelach wołacz kumpelo kumpele - przykłady:
- (1.1) Kaśka to moja dobra kumpela.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kompanka, kumpelka, współtowarzyszka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kumpelka ż, kumplostwo n, kumplowanie n, skumplowanie n, zakumplowanie n
- forma męska kumpel m
- czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.
- przym. kumpelski, kumplowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gal pal, galpal
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.