koszałka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔˈʃawka], AS: [košau̯ka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. koszyk lub torebka plecione z wikliny, z przykrywką, służące zwykle do noszenia pokarmów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koszałka koszałki dopełniacz koszałki koszałek celownik koszałce koszałkom biernik koszałkę koszałki narzędnik koszałką koszałkami miejscownik koszałce koszałkach wołacz koszałko koszałki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. koszarka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdrobn. koszałeczka
- związki frazeologiczne:
- koszałki-opałki
- etymologia:
- pol. kosz[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) manne ż
- źródła:
- 1 2
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 494.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.