koptyjski (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔpˈtɨjsʲci], AS: [koptyi ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) antrop. rel. związany z Koptami; dotyczący Kościoła koptyjskiego i jego wyznawców

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. ostatnia faza rozwojowa języka egipskiego, język wywodzący się ze staroegipskiego, należący do rodziny języków afroazjatyckich

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koptyjski		koptyjska	koptyjskie	koptyjscy	koptyjskie
dopełniacz	koptyjskiego		koptyjskiej	koptyjskiego	koptyjskich
celownik	koptyjskiemu		koptyjskiej	koptyjskiemu	koptyjskim
biernik	koptyjskiego	koptyjski	koptyjską	koptyjskie	koptyjskich	koptyjskie
narzędnik	koptyjskim		koptyjską	koptyjskim	koptyjskimi
miejscownik	koptyjskim		koptyjskiej	koptyjskim	koptyjskich
wołacz	koptyjski		koptyjska	koptyjskie	koptyjscy	koptyjskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Coptic; (2.1) Coptic
• arabski: (1.1) قبطية (2.1) قبطي
• baskijski: (1.1) kopto; (2.1) koptoera
• czeski: (1.1) koptský, koptický; (2.1) koptština ż
• duński: (1.1) koptisk
• francuski: (1.1) copte, coptique
• górnołużycki: (1.1) koptiski; (2.1) koptišćina ż, koptiska rěč ż
• hiszpański: (1.1) copto; (2.1) copto m, lengua copta ż
• niemiecki: (1.1) koptisch; (2.1) Koptisch n
• norweski (bokmål): (1.1) koptisk
• norweski (nynorsk): (1.1) koptisk
• nowogrecki: (1.1) κοπτικός; (2.1) κοπτικά n lm, κοπτική (γλώσσα) ż
• rosyjski: (1.1) ко́птский; (2.1) ко́птский m
• słowacki: (1.1) koptský
• włoski: (1.1) copto; (2.1) lingua copta

źródła: