kooperacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔːpɛˈraʦ̑ʲja], AS: [k•operacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• dł. sam.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) współpraca, współdziałanie
- (1.2) przest. spółdzielczość
- odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kooperacja kooperacje dopełniacz kooperacji kooperacji / przest. kooperacyj[1] celownik kooperacji kooperacjom biernik kooperację kooperacje narzędnik kooperacją kooperacjami miejscownik kooperacji kooperacjach wołacz kooperacjo kooperacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) współpraca, współdziałanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kooperowanie n, kooperant
- czas. operować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. coopération[2] < p.łac. cooperativus → współpracujący, cooperatio → współpraca i cooperans, D. cooperantis (p.pr.) < cooperari → współdziałać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cooperation
- duński: (1.1) kooperation w
- interlingua: (1.1) cooperation
- niemiecki: (1.1) Kooperation ż, Zusammenarbeit ż
- włoski: (1.1) cooperazione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „kooperacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Wyrazy obce, „Poradnik Językowy” nr 1/1901, s. 16.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.