kontyngent (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przydział, określona ilość

(1.2) hand. maksymalna norma importu, eksportu lub tranzytu określona w umowach międzypaństwowych

(1.3) wojsk. jednostki wojskowe jakiegoś kraju, które pełnią służbę w międzynarodowych siłach zbrojnych

odmiana:

przykłady:

(1.3) Według danych prasy arabskiej, w Arabii Saudyjskiej i w Emiratach rozmieszczony jest już 4-tysięczny kontyngent syryjski^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kontyngentyzm m

czas. kontyngentować ndk.

przym. kontyngentowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) quota
• białoruski: (1.2) кантынгент m
• bułgarski: (1.1) контингент m; (1.2) контингент m; (1.3) контингент m
• duński: (1.3) kontingent n
• węgierski: (1.1) kontingens; (1.2) kontingens

źródła: