koniaczek (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od koniak
- odmiana:
- (1.1)[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koniaczek koniaczki dopełniacz koniaczku koniaczków celownik koniaczkowi koniaczkom biernik koniaczek koniaczki narzędnik koniaczkiem koniaczkami miejscownik koniaczku koniaczkach wołacz koniaczku koniaczki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. koniak m
- przym. koniakowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. koniak + -ek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: koniak
- słowacki: (1.1) koňačik m
- źródła:
- ↑
Hasło „koniaczek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.