komediopisarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃mɛdʲjɔˈpʲisaʃ], AS: [kõmedʹi ̯opʹisaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) liter. teatr. autor komedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komediopisarz komediopisarze dopełniacz komediopisarza komediopisarzy / rzad. komediopisarzów celownik komediopisarzowi komediopisarzom biernik komediopisarza komediopisarzy / rzad. komediopisarzów narzędnik komediopisarzem komediopisarzami miejscownik komediopisarzu komediopisarzach wołacz komediopisarzu komediopisarze - przykłady:
- (1.1) Fredro był wybitnym polskim komediopisarzem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) tragediopisarz
- hiperonimy:
- (1.1) dramaturg
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. komediopisarstwo n
- forma żeńska komediopisarka ż
- przym. komediopisarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. komedia + pisarz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- interlingua: (1.1) comediano
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.