knur (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zootechn. samiec świni hodowany w celu rozpłodu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik knur knury dopełniacz knura knurów celownik knurowi knurom biernik knura knury narzędnik knurem knurami miejscownik knurze knurach wołacz knurze knury - przykłady:
- (1.1) Jak przechowywać nasienie knura?[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) punkt kopulacji knura
- synonimy:
- (1.1) kiernoz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) samiec, świnia, świniak
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. knurowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- późniejsze wtórne skrócenie i przekształcenie pierwotnego prasł. *kъnorzъ < *kъrnorzъ (pol. kiernoz)[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) boar
- białoruski: (1.1) кныр m
- hiszpański: (1.1) verraco m, verrón m
- kaszubski: (1.1) knôrz m, knur
- nowogrecki: (1.1) κάπρος m
- rosyjski: (1.1) хряк m, кнур m
- szwedzki: (1.1) fargalt w, orne w
- ukraiński: (1.1) кнур m
- wilamowski: (1.1) pous m
- źródła:
- ↑ z Internetu
- ↑ Hasło „knur” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
knur (język angielski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik
knur (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.