kleik (język polski)
kleik (1.1)
kleik (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɛjik], AS: [klei ̯ik], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: klej
- (1.2) kulin. potrawa z rozgotowanego ryżu lub kaszy, podawana głównie chorym lub dzieciom
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kleik kleiki dopełniacz kleiku kleików celownik kleikowi kleikom biernik kleik kleiki narzędnik kleikiem kleikami miejscownik kleiku kleikach wołacz kleiku kleiki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klej m, klejówka ż
- czas. kleić, skleić, sklejać, przykleić, przyklejać, wykleić, wyklejać, przykleić, przyklejać
- przym. klejowy, kleikowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: klej
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.