kenotaf (język polski)

wymowa:
IPA: [kɛ̃ˈnɔtaf], AS: [kẽnotaf], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. inaczejcenotaf
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cenotaf, kenotafium
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cenotaf mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) zob. cenotaf
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cenotaf
źródła:

kenotaf (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) cenotaf, kenotaf, kenotafium
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kenotaf (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) cenotaf, kenotaf (symboliczny grób)[1]
(1.2) cenotaf, kenotaf (pomnik, upamiętnienie w formie grobowca)[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „kenotaf” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.