karierowicz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkarʲjɛˈrɔvʲiʧ̑], AS: [karʹi ̯erovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. człowiek bez skrupułów dążący do osiągnięcia sukcesu, zrobienia kariery
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karierowicz karierowicze dopełniacz karierowicza karierowiczów celownik karierowiczowi karierowiczom biernik karierowicza karierowiczów narzędnik karierowiczem karierowiczami miejscownik karierowiczu karierowiczach wołacz karierowiczu karierowicze - przykłady:
- (1.1) Senator, podobnie jak jego najbliżsi współpracownicy, był karierowiczem, człowiekiem okrutnym i bezwzględnym[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) arywista
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karierowiczostwo n, kariera ż
- forma żeńska karierowiczka ż
- przym. karierowiczowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kariera + -owicz
- uwagi:
- (1.1) por. dorobkiewicz
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) social climber
- białoruski: (1.1) кар’ерыст m
- bułgarski: (1.1) кариерист m
- czeski: (1.1) kariérista m
- esperanto: (1.1) karieristo
- rosyjski: (1.1) карьерист m
- szwedzki: (1.1) karriärist w, streber w, klättrare w
- ukraiński: (1.1) кар'єрист m
- włoski: (1.1) carrierista m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.