kaleczyć (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. skaleczyć)
czasownik zwrotny niedokonany kaleczyć się (dk. skaleczyć się)
- (2.1) uszkadzać swoje ciało (zwykle czymś ostrym); ulegać obrażeniom zadanym przez siebie
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ranić, kiereszować
- (1.2) niszczyć, psuć
- (2.1) ranić się
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kalectwo n, kaleka m/ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cut; (1.2) murder, butcher; (2.1) cut oneself
- francuski: (1.1) blesser; (1.2) écorcher; (2.1) se blesser
- hiszpański: (1.1) herir; (1.2) chapurrar; (2.1) herirse
- niemiecki: (1.1) verletzen, verstümmeln
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.