język wernakularny (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. niestandardowy język określonej populacji; zob. też język wernakularny w Wikipedii
- (1.2) jęz. język narodowy, rodzimy, w opozycji do łaciny służącej jako lingua franca; zob. też język wernakularny w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik język wernakularny języki wernakularne dopełniacz języka wernakularnego języków wernakularnych celownik językowi wernakularnemu językom wernakularnym biernik język wernakularny języki wernakularne narzędnik językiem wernakularnym językami wernakularnymi miejscownik języku wernakularnym językach wernakularnych wołacz języku wernakularny języki wernakularne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) narzecze, dialekt wernakularny
- (1.2) język narodowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vernacular, vernacular language; (1.2) vernacular, vernacular language
- chorwacki: (1.1) vernakular m, vernakularni jezik m, vernakularni idiom; (1.2) vernakular m, vernakularni jezik m, vernakularni idiom m
- indonezyjski: (1.1) bahasa vernakular; (1.2) bahasa vernakular, bahasa nasional
- niemiecki: (1.1) Vernakularsprache ż; Vernakulärsprache ż
- rosyjski: (1.1) просторечие n; (1.2) народный язык m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.