język migowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈjɛ̃w̃zɨk mʲiˈɡɔvɨ], AS: [i ̯ẽũ̯zyk mʹigovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • wym. warsz. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) język gestów (tzw. znaków migowych), za pomocą którego rozmawiają głusi

odmiana:

przykłady:

(1.1) Istnieje wiele języków migowych, np. brytyjski, amerykański, polski…

(1.1) Większość publikacji i kursów „Polskiego Języka Migowego” uczy tak naprawdę języka miganego (Systemu Językowo-Migowego).

(1.1) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też język migowy w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sign language
• arabski: (1.1) لغة الإشارة ż
• duński: (1.1) tegnsprog n
• fiński: (1.1) viittomakieli
• hiszpański: (1.1) lengua de señas ż, lenguaje de señas/lenguaje por señas m
• luksemburski: (1.1) Zeechesprooch ż
• niderlandzki: (1.1) gebarentaal ż
• niemiecki: (1.1) Gebärdensprache ż, Zeichensprache ż
• nowogrecki: (1.1) νοηματική γλώσσα ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) жестовый язык m
• szwedzki: (1.1) teckenspråk n
• ukraiński: (1.1) жестова мова ż

źródła: