interwenient (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩntɛrˈvɛ̃ɲɛ̃nt], AS: [ĩntervẽńẽnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. osoba, która interweniuje
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik interwenient interwenienci dopełniacz interwenienta interwenientów celownik interwenientowi interwenientom biernik interwenienta interwenientów narzędnik interwenientem interwenientami miejscownik interweniencie interwenientach wołacz interweniencie interwenienci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) interwenient uboczny
- synonimy:
- (1.1) interwent
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. interwencja ż, interwent m, interwencjonizm m, interweniowanie n
- forma żeńska interwenientka ż
- czas. interweniować ndk.
- przym. interwencyjny, interwencjonistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Intervenient[1] < łac. interventio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) intervener
- duński: (1.1) intervenient w
- łaciński: (1.1) interventio
- niemiecki: (1.1) Intervenient m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.