inkub (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈĩŋkup], AS: [ĩŋkup], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy[1]
- (1.1) etn. demon, który pod postacią mężczyzny obcuje z kobietą podczas snu
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inkub inkuby dopełniacz inkuba inkubów celownik inkubowi inkubom biernik inkuba inkuby narzędnik inkubem inkubami miejscownik inkubie inkubach wołacz inkubie inkuby - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) sukub
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. incŭbus → zmora nocna
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.