indagator (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩndaˈɡatɔr], AS: [ĩndagator], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. osoba prowadząca indagację, wypytująca kogoś o coś[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik indagator indagatorzy dopełniacz indagatora indagatorów celownik indagatorowi indagatorom biernik indagatora indagatorów narzędnik indagatorem indagatorami miejscownik indagatorze indagatorach wołacz indagatorze indagatorzy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) indagowany
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. indagacja, indagowanie
- forma żeńska indagatorka
- przym. indagacyjny
- czas. indagować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) zob. indagować
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „indagator” w: Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5, s. 538.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.