höka (język wilamowski)

höka (1.1)
höka (1.2)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
hȫka
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hak[1][2]
(1.2) kultywator
(1.3) przen. hak, sęk (ukryta trudność)
(1.4) sport. sierpowy

czasownik

(2.1) zahaczać, zahaczyć, zaczepiać, zaczepić
(2.2) bronować ciężką broną
odmiana:
(1.1-4) lp höka; lm höka
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. hykla n
związki frazeologiczne:
etymologia:
swn. hāko < prazachgerm. *hakō < pragerm. *hakô < praindoeur., *keng-
por. niderl. haak, ang. hook, niem. Haken.
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 289.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.