hȫka (język wilamowski)

hȫka (1.1)

hȫka (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

höka

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hak^[1]

(1.2) kultywator (duża, ciężka brona)^[1]

(1.3) przen. hak, sęk (ukryta trudność)

(1.4) sport. sierpowy

czasownik

(2.1) zahaczać, zahaczyć, zaczepiać, zaczepić

(2.2) bronować ciężką broną^[1]

odmiana:

(1.1-4) lp hȫka; lm hȫka

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. hȳkla n

związki frazeologiczne:

etymologia:

swn. hāko < prazachgerm. *hakō < pragerm. *hakô < praindoeur., *keng-

por. niderl. haak, ang. hook, niem. Haken.

uwagi:

źródła: