gniewnie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɟɲɛvʲɲɛ], AS: [ǵńevʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…
-
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w sposób gniewny
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) – Mógłbyś wstać, kiedy dowódca mówi – rzekł gniewnie Kaziuk na odchodnym[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wściekle, ostro
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rozgniewanie n, gniew m, gniewność ż, gniewanie n
- czas. gniewać, zagniewać
- przym. gniewny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (1.1) بحدة
- białoruski: (1.1) гнеўна
- niderlandzki: (1.1) toornig
- rosyjski: (1.1) гневно
- ukraiński: (1.1) гнівно
- źródła:
- ↑ Tadeusz Konwicki, Dziura w niebie, 1959, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.