furmaństwo (język polski)
- wymowa:
- IPA: [furˈmãj̃stfɔ], AS: [furmãĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zawód furmana
- (1.2) daw. ogólnie transport[1]
- odmiana:
- (1.1-2) blm[1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik furmaństwo dopełniacz furmaństwa celownik furmaństwu biernik furmaństwo narzędnik furmaństwem miejscownik furmaństwie wołacz furmaństwo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) furmanka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. furman m, furmanka ż, furmaneczka ż, furmanienie n
- czas. furmanić
- przym. furmański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) фурманства n
- bułgarski: (1.1) талигарство n
- źródła:
- 1 2
Hasło „furmaństwo” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.